جدائی

 میں جھیلیائے صدمہ نکھڑن دا ڈاڈھا ہونداے سیک جدائی دا

جداں لگدے چھوڑ سلام ونجن اوداں ہوندا اے پک رسوائی دا

ہینی پیراں ہیٹھ لتاڑ کے لگھدئے فاہدہ کوئی نہوں اُچ کے لائی دا

 ککھ مُل نئیں عاجز سجنڑا گھتیا تائیں بنیاں شغل خدائی دا

تینوں کوئی ویکھے رج رج کے

 تیری جال اے شھر بخیلاں دے _ نہ ٹریا کر سج دھج کے

  

بالفرض جے ٹُرناں پئے ویندا اے __ وت ٹریا کرتوں بت کج کے

تیرے جسم اطہر تے پوندیاں ھن _ ناپاک نگاہیں بھج بھج کے

 

میتھوں اے گلَ "عاصم" نہئ پجدی _ تینوں کوئی ویکھے رج رج کے

چٹی چمڑی مٹی دا کھاج اے

 رب حسن دتا ای مغرور نا بنڑ __ اے چار دناں دا راج اے

چوتھے دیہنہ اس خلقت مدھ چھڈناں ای __ جہڑا سر تے فخر دا تاج اے

کسے سوھنے نوں اے ویکھ نآہ سگدے __ اس ملکھہ دا غلط رواج اے

بندہ بندے دے کم "شبیر" آندا اے ___ چٹی چمڑی مٹی دا کھاج اے

تیرے ہتھ نوں جدنڑ دا ہتھ لائیاے

تیرے ہتھ نوں جدنڑ دا ہتھ لائیاے ، دوہری پیار دی چس ہو گئ اے

کَڑّی پِتل دی ودھ گئ اے سونے توں ، تیرے نال جوں مَس ہو گئ اے

اسیں "عاصم" حُسن شناس ھاسے ، تاہیں جِند بے وَس ہو گئ اے

سوہنڑے بہوں بہوں ویکھن دُنیا تے ، تیتھے آنڑ کے بَس ہو گئ اے

                                  💕💕💕